Yıllar içeresinde gerçekleşen diş çürüğü ya da periodontal (diş eti hastalıkları) kaynaklı diş kayıpları hastaları estetik ve fonksiyonel açıdan olumsuz etkilemektedir. Günümüzde dental implantların kullanımı oldukça yaygınlaşmıştır. Gerek hasta memnuniyeti gerekse diş hekimlerine sağladığı avantajlar göz önüne alındığında dental implantlar modern diş hekimliğinde önemli bir yer edinmiştir.
Oral implantolojinin temeli sayılan osteointegraasyon kavramı, Branemak tarafından 1952 yılında tavşan kemikleri üzerinde yaptığı kemik iyileşmesi ile ilgili olarak yapılan, mikroskobik çalışmalara dayanmaktadır.
1960’lı yıllarda yapılan çalışmalar sonucu osteointegrasyon kavramı ortaya çıkmıştır. Osteointegrasyon, canlı kemik dokusu ile implant yüzeyi arasında direkt yapısal ve işlevsel bağlantı olarak tanımlanmıştır.
"Dental implantlar, çene kemikeri içine yerleştirilen genel olarak titanyum ve titanyum alaşımlarından oluşan yapılardır."
Bazı vakalarda implant cerrahisi sonrası protez direk uygulanabilirken, genellikle cerrahi sonrası 2-3 ay kemik ve implantın entegrasyonu beklenip implant üstü protez uyumlandırılır. İmplant markası ve ileri cerrahi girişimler (sinüs lifting- ogmentasyon) bu sürede değişikliğe sebeb olabilir.
